| |
|
|
|
Witamy na stronie Ośrodka Glottoterapii i Glottodydaktyki
TERAPIA NEUROLOGOPEDYCZNA
dotyczy zaburzeń językowych i komunikacyjnych wynikających z uszkodzeń o podłożu neurologicznym (udary mózgu, urazy mózgu, usunięcia guzów mózgu, choroby neurodegeneracyjne). Neurologopeda prowadzi terapię osób dotkniętych afazją, dyzartrią, dyspragmatyzmem (pragnozją). Afazja dotyczy zaburzeń programowania języka (mam sprawny aparat wykonawczy, artykulacyjny, ale nie wiem, jak zaprogramować język). Dyzartria wiąże się z zaburzeniem mowy w zakresie jej wykonania (wiem, co chcę powiedzieć, ale mam niesprawny aparat wykonawczy, artykulacyjny). Dyspragmatyzm (pragnozja) oznacza zaburzenie umiejętności odpowiedniego użycia języka, dostosowania go do sytuacji, miejsca, rozmówcy i celu, który chce się osiągnąć. |
TERAPIA LOGOPEDYCZNA
poświęcona jest stymulowaniu rozwoju mowy w sytuacji, gdy ta nie pojawia się w ogóle lub gdy poszczególne stadia jej rozwoju są opóĽnione. Wyróżnia się samoistny opóĽniony rozwój mowy (SORM) oraz niesamoistny opóĽniony rozwój mowy (NORM). Pierwszy rodzaj opóĽnień zwykle ma charakter dziedziczny, bądĽ jest uwarunkowany środowiskowo. Z kolei niesamoistny opóĽniony rozwój mowy stanowi konsekwencję różnego rodzaju zaburzeń biologicznych lub społecznych. OpóĽnieniom mowy towarzyszą często zaburzenia o typie dyslalii, czyli takie, które łączą się z nieprawidłową realizacją wybranych głosek polskiego systemu językowego. Do najczęstszych zalicza się wadliwe realizacje głosek dentalizowanych (s, z, c, dz, ś, Ľ, ć, dĽ, sz, rz/ż, cz, dż), głoski drżącej r oraz tylnojęzykowych k, g. |
GLOTTODYDAKTYKA(JĘZYK POLSKI JAKO OBCY)
wiąże się z nauczaniem języka polskiego cudzoziemców oraz osób pochodzących ze środowisk polonijnych, zwłaszcza dzieci emigrantów zarobkowych, które za granicą rozpoczęły komunikację w języku polskim i obcym, i z tego powodu mają problemy z mową. To problemy stygmatyzujące, wymagające interwencji nie tylko glottodydaktyka, lecz także logopedy. Wyróżnia się dwa rodzaje dwujęzyczności: zrównoważoną i pełną. O pierwszej mówimy wtedy, gdy poziom kompetencji w obu językach jest taki sam. Jeśli zarówno kompetencja językowa, jak i komunikacyjna są także w mowie i w piśmie na zbliżonym poziomie, to mamy do czynienia z dwujęzycznością pełną. |
|
|
|
